Stanisław Ciesielczuk urodził się 3 czerwca 1906r. na rolniczym osiedlu Hrubieszowa - Sławęcinie. Szkołę średnią ukończył w 1923r. w Hrubieszowie. W tymże roku debiutuje w redagowanym przez siebie periodyku literackim "Pąkowie" (wychodzącym w Hrubieszowie aż do roku 1929) i zapisuje się na polonistykę Uniwersytetu Warszawskiego.
Tam nawiązuje kontakty z poetami w Kole Literackim przy Kole Polonistów. W konsekwencji zostaje członkiem grupy "Kwadryga". Jest z nią związany przez cały czas jej istnienia. Od chwili przyjazdu do stolicy, przez przeszło dwadzieścia lat, Stanisław Ciesielczuk dzielić będzie swój czas między Warszawą a Hrubieszowem. W tej samej chacie, gdzie się urodził, zamknie oczy w dniu 26 listopada 1945r., wyczerpany tragedią wojny i okupacji, pokonany przez gruźlicę, po przeżyciu powstania warszawskiego i tułaczki popowstaniowej. Do wojny Ciesielczuk wydał sześć tomów poezji: "Chaty w obłokach" (1927), "Wieś pod księżycem" (1928) - oba jeszcze w Hrubieszowie, "Pies kosmosu" (1929), "Głazy i struny" (1931), "Pentaptyk lapidarny" (1935) i "Teatr natury" (1937). W tymże roku ogłosił w "Nowej Kwadrydze" esej "Społeczne oblicze Hamsuna". W latach następnych pisze powieść pt. "Żniwiarze".