Rainer Maria Rilke, urodzony 4 XII 1875 w Pradze, zmarł 29 XII 1926 w Valmont, Szwajcaria, poeta austriacki. Do wiosny 1899 żył w cieplarnianej atmosferze literackiej bohenny Pragi, Monachium i Berlina. Odbył wiele podróży (Włochy, kraje skandynawskie, Hiszpania, północna Afryka). Debiutował konwencjonalno-nastrojowym zbiorem Leben und Lider (1894). Dojrzała twórczość ukształtowała się pod wpływem głównie podróży do Rosji i zetknięcia się z osobą i pogladami Lwa Tołstoja (1899-1900). Sławę zyskał dzięki opowieści prozą, przesyconą elementami balladowymi Pieśń o miłości i śmieci korneta Krzysztofa Rilke (1906). Czerpiąc z doświadczeń symbolizmu francuskiego i tradycji rodzimej, tworzył wyrafinowaną formalnie lirykę, przesycona poczuciem tragizmu egzystencji i niespokojną nastrojowością, z dominacją tematyki miłości i śmierci, w zbiorach: Księga obrazów (1902), Księga godzin (1905), Nowe wiersze, cz. 1-2 (1907-08), Elegie duinejskie (1923), Sonety do Orfeusza (1923). wydał też autobiograficzną powieść Malte.